تجدید در ناخودآگاه

صبحدم و شامگاهان،به صداقت کم وقوع آدمی که جز وهله ای به موقع از گذر کرخت این معما زاده از این شاهراه نیست! و جزئیات این واقعه را کدام مورخ به رقت پاک محلول در کاغذ به سلول در می کشد!هرگزم توان هضم این ساده مسئله نیست که گویا چگونگی اش به سودا نشسته است!بشارت یک تلفیق رنگ کوچک در ذهن- که گویا همان تصویر خطور شده در خواب است -همچنان ناکامت می گذارد از یادآوری چشمه شکلگیریش!ومن به سرفرازی انسان که این تصاویر را باور دارم،و در رکود تجدیدشان در این تشکل گوشت و پوست فرودین به نظاره شان ایستاده ام! تا کماکان وقوع فی الواقع واقعه را به حساب معجزه بگذارم!